Şimdi Ben.. Şiiri - Kaan Karaduman

Şimdi ben yatıp uyuyorum yine bu soğuk yatakta tek başıma…
Şimdi ben yine hayaller alemine dalıyorum.
Şimdi ben…
Ben ne yapacağımı bilmiyorum.
Yeni yürümeye başlamış bi çocuk kadar tedirgin atıyorum adımlarımı.
Tam yere düşerken bir el tutuyordu beni ufacıkken.
Şimdi ben çakılıyorum, çünkü beni tutacak bir el yok artık.
Yüzüm de acının vermiş olduğu bir ifade oluşacak
Hani kekremsi tadın bıraktığında yüzümüzün aldığı ifade gibi…
Ama bir o kadar da ağlamaklı olacaksın, çünkü seni tutan bir el yok…
Şimdi ben…
Şimdi ben ne yapacağım?
Yine bir başıma nasıl yürüyeceğim..
Sen benim tek dayanağımken, tek sebebimken!
Şimdi yollarda her yüz sen, her gülme sesi yine sen, her ağlayanda yine sen…
Durup teselli edemiyorum ama onları,
Kendimi teselli etmekten acizken bu çivisi çıkmış hayatta, birde başkalarını düşünemiyor insan.
Bencil oluyor yalnızca kendini düşünüyor.
Şimdi ben aristokrat mı davranmalıyım?
Herkese yukardan mı bakmalıyım?
Şimdi ben sana yeniden “aşkım” mı demeliyim?
Yoksa? ...
Şimdi ben ne yapmalıyım bilmiyorum biliyor musun?
Hadi gel şarabım var 2.ci kalite mumlarımda var yakarız onları bir güzel loş ortam…
Beğenmediysen ne istiyorsan onu yapalım.
Bu son çünkü…
Şimdi ben bu gecenin ardından yine karanlıkta git gide yok olucam…
Sev beni delicesine o karanlıkta gölgem ol ve beni takip et durduğumda arkamı döndüğümde seni yine orda göreyim.
Aç bana kollarını sar beni yine delicesine, sımsıkı sar beni.
Hasta olduğumda çorbada yap bana, ama hazır olmasın ellerinle yap…
Bak zaten dünya dün buğün ve yarından ibaret…
Dün geçti gitti bugünü yaşadık.
Birtek yarın kaldı!
Yok yok yarınlar benim için çoktan gitmiş zaten…
Ne hevesim kalmış ne de isteğim…
Şimdi uykusuz, mutsuz, şekilsiz günler, geceler yamacımda…
Herşey spontane gelişmeli bu hayatta ölüm gibi…

SAYGILARIMLA…
11/12/2009 02:30