Şimdi Ay Vakti Şiiri - Altay Taşkın

şimdi ay vakti karanlık uyanıyor
sürünerek kendine çekiliyor her obje
fırtınalar yokluğa alışkın ve suskun
ayakları takılıyor yalnızlığın
değişmiyor sözcükler indiriyor perdeleri
sayıklıyor tanımları doğanın
çift kapısı açılıyor hecelerin
saklanıyor sayıklanıyor
şimdi ay vakti bedelleri ödeniyor
günahsızlığın ve günahın
vicdan fırınına giriyor beden
taş yastıktan bekleniyor masallar
nereden başlayacağını unutmuş
bir varmış bir yokmuşlar…