Şimdi Şiiri - Veysel Şimşek

Bu berbat gidişat beni şok eden,
Can çıkar huy çıkmaz derlermiş neden,
Gönlüm buruk çile çekense beden,
Kendi halimde karalar bağlarım şimdi.

Gariplerin hal hatırı sorulmaz,
Gerçek dosta gerçek dostlar darılmaz,
Gönlüm buruk çağlar akar durulmaz,
Sular seller gibi çağlarım şimdi.

Bazen benim benden olmaz haberim,
Ne günahım vardır nede bir şerrim,
Yinede bu halime şükürdür derim,
İsyanım içimden ağlarım şimdi.

Bilmem ne bu telaş ne bu acele,
Acele eden gider derler ecele,
Umutlandım şansa bahta tecele,
Kendimi kuru hayal ile eylerim şimdi

Nankör gözü açlar nasihat almaz,
Mecbur hayat mal,mülk olmazsa olmaz,
Şans tecelli kader hiç bana gülmez,
Kimse bilmez içten ağlarım şimdi.

Hiç yedinmi kuru ekmekle soğanı,
Tok ne bilir yağlı ile yavanı,
Ben görmedim dar günümde seveni,
Elimi koluma bağların şimdi.

Zengin meydan okur bütün yıllara,
Gün ay yıllar zindan olur fakir kullara,
Deli derler hep düşersin dillere,
Tok ne anlar açtan söylerim şimdi.

Fakir yer dibinde, zengin gider uzaya,
El kiri parayla gelir hizaya,
Ölse bile sahip çıkan olmaz garip kuzuya,
Veysel der; Mal mülkü neylerim şimdi.