Beni üzen aslında ayrılık değil,
İhanetin vermiş olduğu o basitlik.
Kalbim her defasında kırıldı. Beklide tamir oldu, ama sevmediğini bildiğim halde sevmek…
İşte o koydu bana.
Beni üzen aslında yalnızlık değil,
Huylarından vazgeçip benim olamamandı!
Aslında sen hiç benim olmadın ki benim gibi.
Sadece yalnızlıktan korktuğun için yanında olmamı istedin benden!
Beni üzen aslında sana yetemediğim değil,
Çünkü biliyorum ben sana fazlasını verdim.
Zor muydu benim olmak?
Sadece benim için atması kalbinin?
Hiç yalnız bıraktım mı ben seni?
Ben bunları hak ettim mi?
Beni üzen aslında bunları hak etmediğim değil,
Beni bu kirli dünyada yeni doğmuş bir güvercin yavrusu gibi kanatsız, uçamaz halde çekip gitmendi…
Gelecekle ilgili planlardan bahsedemiyorum artık,
Çünkü biliyorum ki gelecek yok artık.
Eskiden gelecekte beni neler bekliyor biliyordum,
Şimdi…
Şimdi akışına bırakıyorum hayatı.
Kuralsız, düzensiz ve yapayalnız…
SAYGILARIMLA...
22/01/2009 03:12
Kayıt Tarihi : 7.4.2011 18:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kaan Karaduman](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/04/07/simdi-257.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!