Şımarık Sevgilim İstanbul Şiiri - Evrim ...

İstanbulum;
Şımarık sevgilim
Şımartılmaya değenim
Koynunda varmı yerim?

Omavi gözlerinin bittiği yerde başlar
Kahvenin en güzel tonu perçemlerin
Akşam olurken güneş
Kızıl bir taç olup,süsler saçlarını
Al düşer yanaklarına
Kıskanırım sevgilim.

Sisler güzelliğini gizler
Nazar değmesin ister
Yoksa bana inatmı eder
Sisler seni yalnızmı izlemek ister.

Kıskanırım asalet akan çeşmelerini
Tüm görkemiyle boyar korkarım gözlerini.
Ne görkem ne asalet
Ben garip bir aşığım
Senden uzakta sana hasret
Yaşamaya alışığım.

Sendeki endam kimde var
Kapında bekler iki hisar
Senin için verdi ne canlar
Onların yanında benim ne kıymetim var.
Sen sana yakışana ol yar.

Tekneler caka satar
Satar elbet hakkıda var
Onun belindeki işleme
Hangi kızın çeyizinde var.
Tekneler yelken açar
Korkarım,kolların onlara kucak açar.

Yaldızlı camilerin
Konuşur çinileri
Seni mestetmeye yeter
Allah kelamı dilleri.

Ben bir divane aşığım
Uzağında sana yakınım
Kaldırımlarında dolaşır
Onlara dert yanarım.
İki taşının arasında biten ot olayım
Yeterki sende kalayım razıyım.

İstanbulum;
Şımarık sevgilim
Şımartılmaya değenim
Ne şanım var ne şöhretim
Ne hanlar hamamlar
Nede kervansaraylar
Elimi cebime atsam yok meteliğim.

Bir yüreğim var
O da senin.
Aynaya baktımda
Sen bende olmayınca
Ben koca bir hiçim.

Tek varlığım sensin
Sende yüreğimdesin
Yüreğim senin ellerinde
İçinden çek al seni
Beni at bir köşeye
Sana en güzel hediye
Yine sensin
Şımarık sevgilimsin.