Şımarık Bir Güvercin Şiiri - Cesur Erdem ...

Şımarık bir güvercindi kalbin;
Bilmezdi nereye konacağını.
Düşünmezdi, sonu neye varır diye.
O, kanat çırparken kimseye aldırmadan,
Uzaktan, izler dururdu kalbim;
Ve bilirdi, birgün yorulup da ona konacağını.
Bilirdi bilmesine, ama nereye çeksen oraya giderdi.
Kim bilir, belki de o günü düşlerdi hep.

Ummadık bir anda yoruluverdi kalbin,
Sokuluverdi kanatlarını büzerek.
Kalbimse razıydı çoktan;
Teslim oldu, bir gün geldiğin diyarlara geri döneceğini bilerek.
Döneceğini bilerek; fakat bilmeyerek sen gidince böyle çaresiz atacağını.

Geldi kalbin, çabucak sevdi kalbimi acelesi varmış gibi.
Ve tam da gözlerini açmışken kalbim, gitmeye koyuldu.
Daha o anda özlemden ölmeye başlasa da,
Gitmesen olmaz mı diyemedi kalbim.
Gelirken sormayana, giderken sorulamazdı çünkü.
Çaresizdi, bir sigara yaktı ardından hiç söndürmemek üzere,
Göz gözü görmüyor şimdi.
Ve ne mümkün nefes almak.