Şımarık Ayı Şiiri - Haluk Şan Dikmen

Yavru ayı pek nazlı,nazeninmiş,
Çok düşkünmüş annesiyle babası…
Yine de kıymetlerini bilmezmiş,
Hiç bitmezmiş,tembelliği,cakası…

Balı,armudu ayağına gelir,
Böyle kolay zannedermiş hayatı…
Sanırmış ki doğa hep bonkör verir,
Ömür boyunca sürer saltanatı…

Gel zaman,git zaman yavru büyümüş,
Nankörlüğü sarmış yuvalarını…
Anasını,babasını çok üzmüş,
Unutuvermiş onların hakkını…

Çareyi evinden gitmekte görmüş,
Bulmuş kendine hayat arkadaşı…
Bundan sonra her iş başına düşmüş,
Anlamış meşakkati,çalışmayı…

Yıllar birbirini kovalamış,
Yenmiş safça ve saçma gururunu…
Çoluk çocuğunu önüne katmış,
Tutmuş baba ocağının yolunu…

Tüm aile birbirine sarılmış,
Şımartmamışlar çocuğu,torunu…
Onları birbirine bağlamış,
Nasihat değil,feleğin oyunu…

05.02.1995