Silüetin Gölgesi Şiiri - Tolga İnan

Alafranga şehirler kurmuşlar adım attığım yerlere,
Şahane manzaralar,
Karamsar beton duvarlar,
Anımsamakta zorlansamda, hatırlar...

Sahipsiz kalmış bir mezar,
En derinlerindeki ölüye emanet.
Nebbaş usanmış kazmaktan,
İstirahat en nihayet...

Adımlanmış yollarımda yeni asfalt,
Nazik tenli kaldırım taşları,
Lanetlenmiş dünyamın kuytularında,
Aşağının en altlarında,
Toprağa yuva yapmış,
Taşmış kanalizasyonları...
Ilıştıran bakışımlılık yok çehresinde,
Masumiyet ve mutluluk yalanları...

Yaralanmış parkları bahçeleri,
Ardında kopuk salıncaklar,
Lûtfedilmemiş üzerinden kayılmak
Nahoşluğu taze duran
Issız kaydırak...
Zilleri çığlıklara karışmış okulum,
Lazım değil öğretmen yahut öğrenci.
Işık, değdiği yeri karartan kurum,
Kara tahta kaldırım, tebeşir dilenci.

Debdebe boğmuş dar boğazlı sokaklarımı,
İğrendiren katliam...
Ne bir kıraathane ne de esnaf bağırtıları,
Leylak kokulu küçük bahçe,
Eriklerine çocuk dandanmış yaşlı adam.
Dumanı ciğeri boğan komşunun sobası,
İnce bir sızı ardından, geçmiş zaman.

Hain mahalle arkadaşlarım birden büyümüş,
Artık öksüz ve yetim kaldı çocukluğum.
Sevdiğim ilk kıza verdiğim kararmış gümüş,
Rahatsız eden yoksulluğum.
Etrafta tek bir tanış yok,
Tarifsizliği bu denli umutsuzluğun..

En diplerimden çingene kahkalarını çaldın,
Farkında değil gibi dururdum hep.
Kalbimin enkazında yangın...
Arda kalan şehrimin son anları
Rafa kaldırılmış aşk...
Lütfen seslerine kattığım gözyaşları...
Aforizmalara sebep olacak
Ne dediğim yanlış anlaşılacak
Duyulmayan inlemelerin yeri burası
Irak kentleri nirvanası...

Riyakar rüyalar beni uyutur hayallerinle,
Umursamam artık ellerinin yaktığı tenimi.
Hafızama iftira ederim, unuturum nedeni,
Uzaklarda dahi yoksun derim kendime,
Mazi sıkıncaya kadar boynumdaki ilmeği.

İstediğin gibisin şimdi hür ve kendine saygılı,
Ne arkana ne de çöken şehrime son kez bakacaksın
Limitleri olmayacak artık uzakların,
Eskiden olduğun gibi kalacaksın, güzel ve alımlı,
Değerini bileni bulmaya gideceksin,
İstemsiz içine dalacaksın acımasız tuzakların...

Durmamalısın gitmek varken,
Unutulmaya git...
Yalnız şehrin şantiyesi...
Manalı gibi duran ağlamalarım.
Ağlarım...
Durmadan ancak yorularak,
Işıklar içinde karanlıktayım.
Nasılsa biterim, yalnız şehrimin çıkmazlarında...