Yüreğimde ağlayan ay ışığıyla
Kuyruklu yıldızın kirpiğinde
Gece mezeyken gözlerimde
Safra kapılarımın arsızlığıyla
Silkelendi tüm yüklerim yastığa.
Hani hep takıldıkları bedenim vardı ya
Parçalayarak başladım, hücre ağlarını
Varlık tuzağından yokluğa karışmaya
Gözlerimin okyanusunda sessizlik
Özümseyerek içimdeki gökkuşağını
Özgürlüğü fısıldadı sarhoş rüzgâra,
Kadehdeki dudak izim, meltemle öpüştü.
Özkemi katık ettim, sevda yağmurlarına,
Gözyaşı uykularda.
Aklımın avuçlarını kanattım,
Aç kurtlar sofrasında
Ağu oldum kör bakışlara
Ayaklarım süpürdü geceyi
Dolaştı şehrin yakamozlu suyunda
En son gönlüme geldi sıra
İhanetten ağırlaşmış kanda
Ya AŞK dedi umutlu bir çırpınışla
Yıldırımı düşmüş çınara
Son bir sıçrayışla düştü yola
Sarıldı, anka kanadına
İstanbul'un saçlarında süzüldü
Tek tek yandı yalnızlık lambaları
Dalgalandı ışıkta su damlaları
Gölgesini aradı, yoklukta
Duyguların raksı vardı varlıkta.
İşte o an ' insan ' düştü salıncağına
Prangasız, kilitsiz...tam teslim
Aşk olup karıştı soluğuna
Silkelendi tüm acılar umutta...
Neş’e
30.12.2014
Kayıt Tarihi : 22.12.2022 00:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!