Sığar mıyım. Şiiri - Emel Neşe Demirkol

Sen haklıymışsın Babam
Kızının, bu ormanda yaşayacak maskesi yokmuş
O gerçek bir Mevlevi torunuymuş...
Zehirli sarmaşıklar, dolanırken boynuna
Su veriyor, dalına toprağına.
Kobraların dili yüreğine uzanırken
Gönlü, ağuya yabancı,
Nefesinden can suyunu.sunuyor.
Okyanuslar taşarken gözlerinden,
Kahkahalar dudaklarını çatlatıyor
Tüm yaşamı gece olsa da,
Yüreği güneş halâ.

Sen tanıyormuşsun, babam ceylanını
“ Ölemiyorum, Seni ardımda bırakıp”demiştin
Gözlerindeki acı, damlarken yüreğime
Çektiğin tüm sancıları, saklayıp ta tenine
Korumaya çalışmıştın beni, ömrümce
Ya şimdi
Ya şimdi,
..................neredesin
Babalar günün kutlu olsun babacığım

Gökyüzü, hep bulutlu gittiğinden beri
Şimşekler, damarlarımda çakıyor
Yıldırımlar düşüyor bilgi dağarcığıma
Gönlüm paramparça, günde eriyor
Orman bakışlım derdin ya hani ceylanına
Ormanın yeşili karardı.
Kararsız beyinlerin, kararlı dudakları
Harakiri yaptırıyor yaşantıma
Aklım lâl, akılsızlıklarda.

İtiraf ediyorum …!
Aynanın sırrını kıramıyor,
Güven tuzağına düşüyor,
Algılama ve sevgi özürlü oluyorum
Akıllı / zekiî kızın, can çekişiyor anlamsızlığın t/uzağında
Yaşlanıyor, ama büyüyemiyor yaşamda.

Canım çok yanıyor, bu yalan dünyada.
Senin olduğun yerde,
....... Acı yok değil mi baba,
Kırılan hayallerin cam kırıkları
Batmıyor değil mi, şah damarına?
Yorgunum, herkesi kendim gibi sanmaktan babam.
Sen haklıymışsın …
Bu gönülde dinlenilmiyor
Gönüllere sığamadım, sığar mıyım 5 metre kumaşa...

Neş’e…. Dertleşmeye düşen isyan damlasının yakarışı…

Gönül Kadın Dildar
Kayıt Tarihi : 13.6.2008 14:20:00