Silip Atışımın Da Artıkları

Belki bir gün, karanlıkta yürürken çıkarsın önüme,
Donuk, soluk, bön, aptal surat ifadeni belli ederek,
Yine canıma okumaya çalışırsın var gücünle.
Bu sefer olmaz, izin vermem kati suretle,
Beni üzmeni, aldatmanı, kırmanı, düşündürmeni kasvetle.

Silip atışımın da artıklarından bu,
Son düşünce kırıntılarım seninle ilgili,
Benzetilebilir, bir kahveye.
Bir güzel fincanda içilir o güzel tat.
Varken, birden yok olur, bitmiştir.
Gerisinde çöpü kalmıştır yahut çeri,
İnsanlar, bunlarla hatırlar geçmişi.

Silip atışımın da artıklarından bu,
Kaleme alışım, seninle ilgili dizeleri.
Belki sitem ediyor, yargılıyor ya da övüyorum,
Güneşin batışında, tıpkı tepeler ardında,
Son kalan kızıl ışınlar gibi.

O kızıl ışınlar ki, bir koca küreyi süslü kılar.
Ve bir yazdığım şiir ki, akıllarımıza getirir hatıralar,
Seninle acı-tatlı, iyi-kötü de olsa o baştan geçen anılar,
Uzağımda, yakınımda, içimde, dışımda bizi andıracaktır insan-lara.

İşte tam olarak tüm bunlar,
Seni silip atışımın,
Atamayışımın izleridirler, ardından kalan.

Çepni Serhat ÖZTÜRK
BİŞKEK – KIRGIZİSTAN
14.04.2022