Silinmiş İniltiler Şiiri - Kezban Özcan

İniltiler sarmış dört bir yanı...
Unutulmuş hıçkırıklarda salınır nazlı ve sessiz bir hayat.
Ve korkusuzca yakalamak benliğini
Saklanmak etten duvarlar arasında...
Özlemek...
İnce bir sızıyken yüreğinin köşesinde
Örümcek ağlarıyla sarmalanmış yüreğinin
Çaresizliğine sığınırsın
Karanıklar içinde.
Bir dokunuşa özlemse teninde yanan
Ver ateşe değmez beklenen...
Dudağında öpücüğe özlemse beklenen
Mühürle dudaklarını yoktur beklenen...
Ve bir yüreğin sıcaklığıysa özlenen,
Kendi kanında kurut özlemlerini...
Sevgiye hasretse gönlün
Aç ellerini dokun yüzüne
Bekleme beklediğinden sana vereceği sıcak özlemi.
İstenmeyen yasaklı bahçede zorunlu gezinen
Yak gözlerini, çıkar yüreğini
Kararan gök daha da kararamaz ya
Nasıl olsa silmiş seni özlemlerin...