Silinmez İz Şiiri - Mehmet Yıldız 6

Bildin mi toprağın özünde
Silinmez bir iz taşır insan.
Adına hüzün denilen şey,
Yola yazgılanmış bir kalbin
Kaldırımları sarsan atışlarıdır.

Zaman gelir uyku geceden uzaklaşır.
Sabahı beklersin yıllar boyu.
O an bir katresine sarılırsın umudun.
Belki bir çocuk gülüşüdür,
Bir anne kucağıdır,
Bir sevgili sıcağıdır,
Gelir durur kapında.
Katre şiir olur rengi geceye bakan.
Konuşan kalbindir.
Sen susarsın gayrısı yalan.

Ah akasyaları kıskanan sevgili!
Bitmez bir baş ağrısıdır,
Bunca yıldır gezdirdiğim.
Durmadan ilaç reçete soruyorsun ya,
Her ağrıya aspirin yazmıyor doktorlar.

Kızma yollar hep ayrılık taşıyor diye.
Vuslat onlardadır yine.
Gücenme yıllara.
Zaman Adem’le Havva’yı uyandırmaya koşmakta bildin mi?