Siliniyorum Şiiri - Hasret Sayınta

Neydi bizi yabancı yapan dünlerimize.
Neresinden tutunamadık.
Neresinden teğet geçtik hayatın.
Hep eksik, hep yanlış sevilmiştik oysa.
Karanlık gecelerde bir başına,
Yol ortasında olmayı cesaret sanmıştık.
Hep arka pencerelerimiz açılmıştı sokaklara.
Sokak lambasından yansıyan ışığı bile,
Umut sanmıştık.
Herkesin varolabildiği şu koca dünyaya,
Bir biz sığamamıştık.
Nasıl küçülüyorum kalabalığa karıştıkça.
Boş ve zavallı oluşum çarpıyor yüzüme.
Ellerimden hep utanıyorum mesela.
Kendimi bir yerlerde unutup,
Kaçmak istiyorum.
Birdaha dönmemek,
Kendimde kendimi bulmamak üzere.
İnsan ne zaman öleceğini bilir mi?
Ben biliyorum mesela, yavaş yavaş adımladığım,
O sona yaklaştım işte.
Kaldırımlara işlenen suretimi,
Silecek yağmurlar.
Rüzgar savuracak küllerimi,
Zerrem bile kalmayacak.