Uzuncadır ihmal ettiğim “ben”i ziyaret ettim bu gün.
Ne çok dağılmışlık var dünlerde. Yaşamaya teşebbüs etmişim, yaşayamadıklarımın buruşturulup atılmış beyaz sayfalarında yansıyor başaramadıklarım.
Yarınlara taşınmalı mı bu dağılmışlık?
Yok, yok derleyip toplanmalı bu dağınıklık. Dünün başarısızlıklarını atmalıyım çöpe ve ayırmalıyım az da olsa arta kalan birkaç anıyı ki mezesi olsun yalnızlığımın demlendiği rakı sofrası akşamlarında.
Düş ve gerçekler bir birini kovalıyorken, acı bir tebessüm asılıyor dudak kıvrımıma, sessiz, renksiz birkaç damla süzülüyor sonrasında. Yorgun, çelimsiz bir isyan düşüyor bilinmez yollara.
Tamamını Oku
