Tamamlanmamış bir heykel gibi
önce gözlerin silindi,
sonra dudakların.
Duvardan indirilmiş bir resim gibi,
önce sözlerin kayboldu,
sonra hatıraların.
Koparılmış bir çiçek gibi,
önce rengim soldu,
sonra duygularım.
Bazen ufuk pembeleştiği vakit,
gülümsemeni hatırlayacak gibi oluyorum.
Düşmeyen son kalenin surları önünde,
can veriyorum.
Kayıt Tarihi : 30.10.2003 13:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!