Silik Güneş Şiiri - Ömer Çetin 2

Rüzgâr esiyor, üşümüş dallarda poyrazımsı,
Yapraklar savrulur, kalpte bir yara;
Gölgesini dâhi saramaz bulutlar.
Ötelerde yalnızlığın melodisi,
Üstü açık bir kabrin içinde;
Durur zaman, solgun güneşin izinde.
Bir başımayım artık,
Kalbim sessiz ve tetikte;
Gözyaşıyla buluşur gözlerim,
Yolun sonu keder.

Sarımsı yapraklar düşer usulca,
Silik güneş öpmekte kalbimi;
Ruhum sararır, solan çiçeklerle.
Yalınayak hayaller içinde,
Özlem rüzgârıyla savrulurum;
Kısa bir dua ediyorum usulca.
Bir başımayım artık,
Kalbim sessiz ve tetikte;
Gözyaşıyla buluşur gözlerim,
Yolun sonu keder.

Öyle sessiz, öyle yalnız,
Kalmışım ben, güz ortasında;
Bir zamanın döngüsünde,
Mâdersiz ve kaybedenlerden…
Bir başımayım artık,
Kalbim sessiz ve tetikte;
Gözyaşıyla buluşur,
Yolun sonu keder.