Hani bir gül vardı
dikenleri sivri, yaprakları kadife gibi
sevilince kırmızı, sayılınca beyaz
ayrılıklarda sarı olurdu rengi
incitildiğinde, acıdığında canı
mora dönerdi..
İşte o zaman dikenleri aratmazdı hançeri
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
