Bir zamanlar köyüm sana gelirdim.
Annemi, babamı dostu görürdüm.
Memleketin havasını yaşardım,
Sılaya dönecek yüzüm kalmadı.
Annem, babam dünyada göçüp gitti.
Yaşanan yıllarım mazide kaldı.
Bağımız bahçemiz virane oldu,
Sılaya dönecek yüzüm kalmadı.
Hani nerde mor koyunlar kuzular,
Hani nerde yaylaların dağların?
Heran uğradığım yeşil bağların,
Sılaya dönecek yüzüm kalmadı.
Annem, babam varken her şey güzeldi,
Kardeşlerim bir arada yaşardık.
Gurbet icat oldu, herkes dağıldı,
Sılaya dönecek yüzüm kalmadı.
Babam bahçemize iyi bakardı,
Ağacın suyuna, dikkat ederdi.
Elma gibi kaysıları toplardı,
Sılaya dönmeye yüzüm kalmadı.
Yad ele gitmek elimde değil,
Virane kaldı köyümüzde evimiz.!
Bizden bunu, beklemezdi köylümüz,
Sılaya dönecek yüzüm kalmadı.
Bozkurt köyüne aşık bir fani,
Gece gündüz sevdasına yanmıştı.
Yaşamayan bilmez, hakikat sırrı,
Sılaya dönecek, yüzüm kalmadı.
İbrahim Bozkurt
Kayıt Tarihi : 13.12.2019 23:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güncelleme tarihi: 01. 01. 2018 İnsanın yaşı ilerledikçe geçmişi depreşiyor. İnanılmaz duygusallık yaşıyorsunuz. Bu manzum eserde adeta geçmişime dönük anılar dile getirilmiştir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!