Sıkıntı sema içinde

Sıkıntı sema içinde
Yol aramak bile istemiyorum
Kıvılcım değmesin yüreğime
Derinden yanmaya başlarım
En tehlikeli yanardağ
İçinde öfkenin patladığı yürekte gizlidir
Kırılmaların bayramında kayboldum
Ben bu dünyaya her zaman bir fazla oldum
İçimi susturup
Bilinmeyen bir yere attılar
Biraz toprak atıp üstüme
Biraz yıldızlara buladılar
Gittiler mi ne
Gitsinler
En güzel gidiş benimkisi olacak

Kanamasın diye yüreğimi
Çokça kaçırmak istedim olmadı
Yakalandım
Vurun
Vurun acısı benim
Siz biliyorsunuz
Bende biliyorum
İstesem giderdim ama
Aması bende
Hiçbir mevsim almadım yanıma
Tedariksiz yakalanmışım
Yağmurları
Karları
Garip ihanet eden güneşi
Bıraktım işte
Bir sessiz çığlık
Öldü gönlümün tam ortalık yerinde
Bir garip yangımın şimdi
Dumanım gözlerimden akar
Saydam geceler beni gizler
Yürekten ne ışıklar geçer
Siz bilmezsiniz ben bilirim

Her gün yeniden
Düşerim özüme
Hiç kabul etmediniz beni
Ben dünyanın garibi
İçimi kıydınız gittiniz de
Yıktınız sanmayın
Her gün inadına
Dikildim karşınıza
Delikanlı olup
Biriniz beni öldüremediniz
Kahpelik rengi var yüzünüzde
Ne zaman görsem
Şimşeklerimi yağdırdım
Ses çıkmasın diye içime
Öyle zor ki gecelerim
Öyle anlamsız ki kalan zaman

Yangın yerinde yaşamak
Yada hayatını yangın renginde görmek
Çok zor
Çok zor yaşamak
Bilmediğin şeyler
Sorumluluk zincirinde
Sana ait ne varsa
Hiç birisi senin değil aslında
Sen bile düşünürsen
Asla senin değilsin
Çıplak bir ruh bırakılmış biz dediğimiz
Garibin kendisine
Zorla bir bedene üflenmiş
Salınmış garipliklerle dolu
En büyük gerçek denilen sanallığa

Ne yapsam boş
Ne istesen fazlasın
Her zaman eksiksin
Her zaman teksin

Yalanlarla uyutulmuşuz
Oydu
Buydu

Yüreğimden geçenlerim var
Güzel rüyalarım
Her şeye rağmen güzel rüyalarım var
Daha ne kadar olur bilmiyorum
Kaç mevsimi zorla görücem bilmiyorum
Kırılgan vakitler içinde
Kaçamadım gene
Gene vuruldum ya
Bunun sırası yok galiba
Takılmış bir sürü dert peşime
Güldükçe
İç kanatan akşamlar
Sıkıştırılıyor yüreğime
Yüreğim küskün
Yüreğim çok yalnız
İçerlediğim her şey benimle

Daha ne kadar kıracaksınız bilmiyorum
Susmalarım bir gün bitecek
Bir gün gelecek
Zülfikar’ı alacağım elime
Keseceğim son kalan yüreğimi
Size yar etmem kendimi
Ölüm Meleği zahmet etmesin
Ben yolumu bulurum

Sıradanlıklar içinde gömülsem
Kirlenmiş bir yarım kaldı
Yağmurlarım temizlesin son kez
Son kez ateşim sönsün
Hep bir şey eksik
Hep eksik içimde
Sıkıntı sema içinde