Yüreğimizin ambarından eşiyoruz idaremizi.
Bölünmenin tüm acılarından,
Yanarak paylaşıyoruz güzellikleri.
İnancımızın çelikliği
Parlatıyor anlımızı.
Ve yükümüz artıyor yürüdükçe…
Olur, olmadık yerde sana dönüyorum.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta