Şikâyetname Şiiri - Nimet Öner

ŞİKÂYETNAME

Anne benim, önceleri senin haylazın sonra nazın

En son kadersizindim, şimdilerde neyin olduğuma karar veremiyorum.

Sana söyleyeceklerim var

Lütfen beni dinle!

Biliyorum ağlıyorsun uyuduğun yerden,

Biliyorum hissediyorsun en derininden .

Sen sevgiyle büyütmüştün,

Her şeyi ve her kesi sevin demiştin,

Sevdim bende...

İlk defa pişman oldum seni dinlediğime.

Ansızın karşıma çıktı,

Bir taş attı durgun göletime, bulanıklaştım,

Bir ateş üfledi yüreğime, su serpmedi anne,

Şimdi yangınlarda yüreğim.

Gözlerim Nisan, ellerim zemheri, bedenim hazan

Tarumarım Anne.

Hani demiştin ya ''izin verme kimsenin seni üzmesine''

Üzdü beni Anne.

Destursuz girdi mabedime, gafil avlandım.

Önce kandiller yaktı karanlık odalarıma,

Mavi patiskalar serdi yollarıma,

Sonra o en zirvede itti beni anne.

Şimdi bedenim yara bere içinde,

Canıma batıyor can kırıklarım,

İncinen yanlarımı öpsene anne.

Bir çift gözün kıyısında mahsur kaldım,

Bir umman yüreğin kapısında sabahladım.

Gece yangınlarda yandım, gündüz ayazladım,

Kapıyı açmadı Anne.

Aşkın Denizin de anafora kapıldım,

Girdaplar çekti beni.

Uzattım tutmadı ellerimi,

Boğuldum Anne.

Sebepsiz ve vedasız gitti,  bir seher vakti,

Bir anda dünya gözlerimden, hayat omuzlarımdan düştü.

İzin verseydi eğer,

Tek çene gamzesine sığınacaktım.

Yüreğinin çeperine tutunacak,

Gözlerinin cehenneminde yanacaktım.

Belki askıda kalacaktım,

Ama yaşayacaktım anne.

Yaralıda olsa yaşayacaktım.

Hadi babama haber gönder,

Ölüyorum anne.

Nimet Öner......

27 06 2010