Oturmuş düşlüyordu… Pencerenin önünde,
Esmer bir genç yatıyor, onun körpe gönlünde…
Elinde: Mil ve iplik, bir oya yapıyordu;
Kendine: Düğün için çeyiz hazırlıyordu…
Sırtını, çeyizinin sandığına vermişti,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta