Şiirsel adalet Şiiri - Tunay Bozyiğit Se ...

şiirsel adalet..

bu günler kabataş’a iki güzellik dadandı
biri erkek ki, bir bacağı engelli.
biri dişi ki, gözleri ama.
nasılda derinler birbirlerini tamamlamada.
şiirimden daha derin daha çom.
saatlerce bitimsiz sohbete dururlar,
kumrular yada güvercinlerce ağız ağıza.
eril aksaklığına yaslatarak taşıyor
gözlerini dişisinin..
dişil, en derinden görür erilin sızısını
ah gözleri olsa derim o dişile şiirlerim
cevredeki bakar körlerden
sıcacık dokunur görür ikisininde elleri.
aralarına boşluk koymadan.
tutar yüreklerini yedirirler,
dolarlar birbiriyle..
kocaman elleriyle eril ki,
gövdeyi taşımak için ellerle
bu kasların gelişmesi şarttı kollarda.
dişilin minnacık parmaklarına yuva olmuştu
o kuş kanatlı minik elleri birde
öpücüğe boğdurup dururdu.
o dağ ellerin kuytusunda kendine güven edinmişti
dişil nasılda süslü kuşlar gibiydi
kendi görmese de gösterdiğine ziyafeti bilmişti
eril poyrazın acımasız ısırığını duyumsadı
ceketini çıkardı güçsüz dişiline giydirdi.
gömleği ve kaslarıyla direnmeyi seçti.
mutluluk etinde dikenlendi..
şiirsel adalet varsa eğer budur dedim
kurtuldum eksiğimden..