Ankara Şiiri - Müyesser Doğan

Sen uyuyordun,
Bu şehre yağmurlar yağıyordu,
Hangi bulut,
nerde doldurdu zulasını bilmem,
Ankara 'ya
Anadolu'dan bir köyün hüznü düşüyordu
Sesler çığıldayan bir ağıt gibiydi
Bir ilham usulca sol yanıma yaslandı,
Bir şiirin doğum müjdesiyle,
Sancılı dizelerden,
Geceye,
Kırgın bir çocuk bıraktı..
Bilirsin ,
Aralık da sabahları karanlığın artığıdır.
Bilirsin,
Ayaz ankara da aymamış safağ'ın katığıdır.
Bu şehir de.
Gölge sevdalar,aslını yaşatmaz,
Gri Ankara,
Kısa metrajlı aşk hikayelerin ana vatanıdır.
Faili meçhul kırgınlıklar taşar cadderinden,
Kaldırımların da birikmiş sular,
kırık aynalar gibi.
Hep gülüşü hüznü düşmüş,
Kederli yüzlerin haritalarını gösterir.
En çok
Ölümü unutur bu şehir,
Uzak mahallerin de gizlenir mezarlar.
Oysa,
bir adım mesafesi kadar yakınken nefesleri
Ankara'ya yağmur yağıyordu
Sen uyuyordun işte ,
Bir şiir sancılı dizelerden
Geceye ,
Bir kırgın çocuk bırakıyordu.