Şiirse Şiiri - Bekir Dalkıç

Söz uçar yalnızlık kalır.
Bir şiir yazarsın yırtılır zarı kağıdın.
Kıvılcım çıkartır sözcüklerin.
Fışkırınca siyahlar gecelerden odana,
Bir oda dolusu is kokar ruhun.

Isır beni çenemden,
Kopart en tatlı yerimden zamanı.
Şaraba yatıralım kendimizi, geç değil.
Ehline teslim ol ustanın.
Ben ötekiler gibi çürük değilim bilmelisin.
Çenesi düşük değil öyle kalbimin.
Ellerimde sanki yüz yılın birikmişliğinde saklı vergisi.
Lakin hiçte yorgun değilim.

O yerde bekliyorum, hani en son sustuğum.
Tıkanmış damarları öbürkülerin, kan pıhtısı fışkıran tükrüğü ağız dolusu.
Düşünceleri küflenmiş gitmiş önceden.

Yıkalım mı senle temelinden tabuları.
Atalım mı sırtımızdan şu tozlanmış tonlarca tabutları.
Aşk değil elimdeki yegane argüman.
Kalbinin atışlarını duyuyorum ana dilim gibi.
Acıtıyor teninde bir yerlerin ruhumu.
İçerinde moraran tomurcuk çiçekler.
Karnındaki o ilk sancılar, ben miyim?
Anlıyorum korkunu küçük düşüşlerin, lakin ya geç kalırsak ne olacak?

Ya ben de çürürsem zamanla bir düşün.
Kaldı mı zannediyorsun bizim gibi içi müsterihler?
Isır beni çenemden,
Kopart en tatlı yerimden zamanı.
Gel seninle delelim yasakları.
Cennet diye bir yerini biliyorum gövdenin,
Çevir anahtarlarımı açalım, ama önce dil gerek sihirli sözlere.
Şiirse beni sevgilim, şiirse.
Sindir değdiğim yerlerinden.