Şiirlerinizin Yanaklarından Öperim

Alıp tekbaşınalığımı,
Götürüp bir yalnızlığa,
Kalem,kağıt,sessizlik ve yeryüzü
Ismarlıyorum,Pazar günleri.

Elime takılan kalem,
Ve gözlerimi alan yeryüzünü,
Kağıda bakmadan çiziyorum,

İsmimi not alıyorum altına,
Onu sancılananı unutmasın diye.
Olur ya bir gün rastlaşırsak,gülümsesin diye.
Artık tek başına yaşayabileceğini düşündüğüm,
Oraya ait şiirden ayrılıyorum.
Dönüp bakmıyorum geriye.
Yeryüzüne notlanıyorum herkesten habersiz.
Bıraktığım şiirlerin çoğu evlat edinilmiştir belki,
Çoğu hala kimsesiz.

Yeryüzüne şiirler bırakıyorum,
Bir bankın kazınmış yüzüne,
Bir masanın kırık ayağının altına,
Çimenlerin sararmış taraflarına,
Bir ağacın kurumuş dalına,
Otobüslerin yırtılmış deri koltuklarının arasına,
Sevdiğinden ayrılan bir yüreğin gözyaşlarını sileceği peçeteye,
Nilüfer çiçeklerinin yakasına,
Uzaklara giden bir otobüsün bagajına,
Kağıttan bir geminin batışına,
Ve öleceği haberi alan bir yaşayanın reçetesine,
Pencere kenarında şiir okuyan bir kadının,
Kitabının arasına,

Ve şairlerin bakışlarına...

Alıp tekbaşınalığımı,
Götürüp bir yalnızlığa,
Kalem,kağıt,sessizlik ve yeryüzü,
Ismarlıyorum,Pazar günleri.

Elime takılan kalem,
Ve gözlerimi alan yeryüzünü,
Kağıda bakmadan çiziyorum,

Şiirler bırakıyorum yeryüzüne,
İnsana ait
İnat bir hevesle…