Şiirler Aksın Kara Zikirlere

Asi bulutlar tependen tırnağına akar
Uzak dursan da neylersin ki
Fikirler boydan boya karanlığa tohum ekmiş
Tut ki ayrı dünyalardan esmiş bu rüzgar
Tut ki güneş unutmuş başaklara yüz sürmeyi
Boş ver sen, dön de geçmişe bak
Ecdadın ki toprağına ömür ekip
Gelincikler yeşertmişken
Karanfiller taze fidanlara sarılmış nicelerce
Toprağa düşmüş yeşermeden
Hâlâ yaşatmak nedir sorma
Tut ki şairsin
Tut ki insanlık alfabesiz
Ve sen son dileğe elçisin
Öyleyse batır şu kalemi mavilere
Dağılsın ruhunu hırpalayan kara bulutlar
Eser gider mutlaka umut et
Tohum ek dileklerle
Maviden umutlar yağsın memleketin dört bir yanına
Batır kalemi maviye
Şiirler aksın kara zikirlere