Şiirinincisi Şiiri - Nezih Öz

Yine de kalktım gezdim dünyada
İçimin karanlığına inat kokladım çiçekleri
Kuşlarla kuş oldum
Çocukla çocuk
Aklımın hakir yanlarını ödünç verdim yalnızlığa
Yalnızlık mıh gibi çakılmıştı hayatımda
Bir umut bir çıkış yolu bekledim durdum
Belki dedim çıkar gelir bir denizin ortasından
Belki elimi tutar gideriz buralardan
Beraber koklarız çiçekleri
Kuşlarla kuş oluruz
Çocuklarla çocuk
Hiç ummadığım bir yerde gördüm seni
Ellerinde bir papatya bahçesi
Gözlerinde bir kedinin gülümsemesi
Hoşgeldin...
Biraz kirlidir evim
Biraz yalnızlık kokar yüreğim
Sen yine de gülümse
Çünkü sen gülüyorsun diye
Güneş yüzyıllardır böyle doğmamıştı pencereme
Hoşgeldin...
Geçmişimin karanlığını elinle ittin
Baktığım kuşlarla kuş oldun
Kokladığım çiçeklerle çiçektin
Ne de iyi ettin
Ben garip bir adam
Sen dünyanın en güzel meleği
Hadi eline ver de gidelim
Bu yalnızlık deli etmeden bizi...