Şiirin Gurbetinde Aşka Ağlasam

Tersinden koparılan düşlerin toprak damında hüzün
Sesimizin kavruk yelinden medet umuyor çocuklar
Korkak tayfaların çürük gemilerinde herkes kaptan
Ömrümüzü kavuran şu mevsim geçişlerinde gözüm

Acılarımı götürse rüzgâr, atsa beni bir dağ yamacına
Şiirin gurbetinde aşka ağlasam, bilinmese imgelerim
Dörtlüklere sığmayan sözlerim, aşk neylesin sancıma
Arar bulur musun yar, alır mısın beni sevdalı kucağına!

Dışarıda ihanet kokusu, cirit atıyor göğsümde ölüler
Duyarsız sürülere dönüştük, konuşur oldu yezitler
Hangi kelepçe beynimizdeki, bizi utançla devirdiler
İzdivacımız batsın, eş beğenmiyor meymenetsizler

Dizildik safa durmadan, gönlümüzün derininde kumpas
Toy bebeler geliyor tabutlarda, gözlerimizde sahte yaş
Yitirdik inancımızı dostlar, ekranlarda kaynamakta aşk
Buyurun dostlar buyurun, hepimize yeter bu korkulu aş