Şiirin Doğuşu Şiiri - Şevket Babak

Vakit,geçmek bilmez evde oturup düşünmekle,
Gönül; bazen der:haydi çıkalım biraz gezmeye.
Ekseriya istemeye istemeye
Bazen de gönül darılmasın diye.

Evden çıkıp başlarız yürümeye,
Ya aklımdaki bir düşünce
Veya rastladığım bir hadise
Der bana:sanki,bunu yazalım diye.

O andan itibaren
Ben kendimde değilken
Dönmüş oluruz eve hemen.
Bir de bakarım elimde kalem.

Müsvette kağıt önümde,
Sigaram yanmıştır gene.
Ben başlarım olayı irdelemeye;
O'nu alırım bu olayın içine.

Sanki o olayın içerisinde,
Kendimi bulurum bilinçsizce.
Kalem durmaz yazar kendi kendine
O'na ben hükmedemem,bilmem niye?

Bir damla suda bir fırtına bile kopar
Bir ufacık bebe büyük kızlara laf atar.
Bir yaşlı,genç kızlara alık alık bakar
Bir genç, kız vermedikleri sevgilisine kaçar.

İşte,o olaylardan biri gelir gözlerimin önüne
Veya bir genç kız bana 'Sevgilim' deyiverince
Aklım başımdan fırlayıverir birdenbire
'Bana ne oluyor? ' diyerek sorarım kendime.

Bu sefer kızmaya başlarım kaleme
O'na 'Saçma şeyler yazdın' derim gene.
Sigaram bitmiş olur kendini yiye yiye
Onu söndürür değişirim yenisiyle.

Aklım biraz başıma gelince
Hiç okumam kalem ne yazdı diye.
O müsvetteyi korum defterimin içine
'Sen,burada bekle! ' derim kendisine.

Bilmem ne zaman aklıma gelirse
O'nu elime alıp okurum iyice.
Bazen kızarım hem kaleme,hem kendime
Yırtar atarım O'nu çöp sepetine.

Bazen de bazı değişiklikler yapar,düzeltirim
Bir kısmını yeniler bir kısmını silerim.
Yine bırakırım O'nu olgunlaşsın diye
Sonunda bir gün gelir,O doğmuş olur böylece.
ŞEVKET BABAK-ANKARA