Şiirimin anayurdu yalnızlık,
Unutmadım gülümseyişini
En yorgun akşamlarımda
Cam kırıkları içindeyken göz bebeklerim
Kayıpken beynimin sol yanı
En coşkun ve en yorgun çağımda
Deşifre edilmişken bütün sırlarım,
Ayaklarımdayken hala
Bu iğrenç prangalar
Unutmadım
Kulağıma fısıldadığın o türküyü
Unutmadım
Döktüğümüz gözyaşlarını gece yarılarında
Düşünürken mayıs şafağında büyümeye başlayan çocukları.
Cesurdum,
Yumruğumu en sert sıktığım zamanlardaydı tebessümün
Bağıra bağıra söylediğim
İsyan türküsüydü adın,
Seninleydi başkaldırışım kendi sessizliğime.
Seninleydi
Ağız dolusu küfredişim karanlığa
Sendin
Adına imkansız denilen her umudu
Ve en gizli sırlarımı paylaştığım...
Seninleydi kırılmaz direncim
Gerçeğin kötümserliğine
Çünkü yalnızca sendin gözlerimin içine
Gülerek bakan
Çaresiz bırakıldığım akşamlarımda.
Sen benim kimsenin girmeye cesaret edemeyeceği toprağımsın
Sen anayurdusun şiirimin...
Kayıt Tarihi : 2.8.2005 00:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ağız dolusu küfredişim karanlığa
Sendin
Adına imkansız denilen her umudu
Ve en gizli sırlarımı paylaştığım...
Seninleydi kırılmaz direncim
Gerçeğin kötümserliğine
Çünkü yalnızca sendin gözlerimin içine
Gülerek bakan
Çaresiz bırakıldığım akşamlarımda.
Sen benim kimsenin girmeye cesaret edemeyeceği toprağımsın
Sen anayurdusun şiirimin...
hiç kaybeymet anayurdunu şiirlerinin...:) çok güzel bir şiir bu Melih ben çok sevdim
Şiirin yalnızlığa başkaldırı olmuş.
Zulme baş kaldırıp dağa çıkan bir eşkiyayı çağrıştırdın bana...Nedense?
Kutluyorum
Sevgiyle...
TÜM YORUMLAR (8)