Siirim (Canele) Şiiri - Mahir Celik

Şiir bir kadın ürkekliğindeydi benim için.
İlham geldi mi yatağıma yatardım.
İlla ki sevişirdim her şiirimle uzun uzadıya.
Mısraları okşardım.
Yeni yeni şiirler doğardı.
Şiirlerle ben doğardım.

İlk şiirlerim çamaşır yıkardı.
Sevişmek nedir bilmez,
hanım hanımcıklardı.
Sonrakiler
sokağa çıkmaya başladılar.
Önüne gelen laf atardı.
Onlar kızardı!
Onlarla ben kızardım!

En sonra fahişe oldu şiirlerim.
Her okuyanın sözcükleriyle
sabaha dek yatar,
kırıtırlardı.
Kızardım!
Nedenim olurlardı,
yeniden yazardım.

Nihayetinde
ihtiyarladı şiirlerim.
Kafiyelerimin romatizması azdı.
Mısralarım iki büklüm oluverdiler.
A harfim gözlük kullanmaya başladı;
B bucak bucak baston arardı.
'Moruk! ' derdi bir çocuk şiirlerime,
sonra kaçardı.

Kızardım!
Nedenim olurdu,
yeniden yazardım!