Şiire Vuruş Şiiri - İrfan Tansel Turhan

Köhne bir gecekonduda vurdum kendimi
Duvarlarında ne Che’nin resmi vardı,
ne de Deniz’in
Hiç acımadım, hiç kanamadım
gözümü kırpmadım bile
Cesedimi bulamadılar
ömrümün yıkıntılarında

Geçmiş bir haziran sabahında
vurdum kendimi
Söğüt serinliğinde gözlerin
demli bir çay renginde
Dağıldı yaprakları güllerin.

Hiç acımadım, hiç kanamadım
parmağım titremedi bile
Atmacalara kaptırdığım
evcil duygularım vardı
Fovist tablolarımda

Zincirleme ihanetler yaşamıştık
Sen zayıf halkaydın ansızın koptun
ve aldattın hepimizi
Bireyseldi ihanetin, bizimki toplumsal
Masandaki kalemin ucu kırılmıştı
sen saçlarına jöle sürüyordun.
Bir kırmızı karanfil koyup
aynanın önüne
Kaleminle sırtımdan vurmaya
gidiyorum kendimi
Sen siyaha boya tırnaklarını
Ha! kırmızı olur ölümüm
Boyama dudaklarını.