Şiire Küstüm Şiiri - Battal Kılıç

Şiire küstüm
kırıldım kendimce sustum
Bir göçmen kuşu dilimde
Göçmüş katar katar uzaklara
Koynuma doluşan turnalar
Dilimde dolaşan

Bir heceyi koparıp almak
bir duvarı yıkmak gibi içimde
Yazmak bedel ister bilirim
Susmak daha ağır kederim
Kelebek misali kaçıyorum
Kendime yakalanıyorum

O eski imgeler nağmeler
Dilimin ucundun
kalbimin burcundan
Satırların hurcundan
Kayıp gittiler

Şiirden olmanın
Gam dolmanın
Hecesiz günün
Gün batımının
Kim anlar ağırlığını
Kim anlar darlığını

Bazen düşünüyorum
El uzatmak yeniden
bir sabahın ilk ışığında
Yahut akşam sessizliğinde

Gurub vakti alazından
Kırıntıların kalan azından
Dökülür mü kalem ucundan
Eyyar leylim leylim nevbahar

Korkmuyorum da değilim hani
Ya kelimeler unuttuysa beni
Küstüm diyorum ya
Belki de özlüyorum aslında

Şiirin dilinden süzülen
O naif ince sedayı
Ve son kırık mısrayı
Bir daha bulabilir miyim