Şiirden şiire Şiiri - Celalettin Yünel

Şiir yazmak istemiyorum,
Tutuşuyor kelimeler ucundan,
Hecelere söz geçiremiyorum,
Susmak istiyorum,
Bin yıllık derin bir kuyuya atılmışcasına.
Karanlıklarda boğulmak istiyorum,
Şiir yazmak istemiyorum.

İçimi ürpertiyor derinden derine şiir,
Ne zaman kafiyeli bir söz duysam,
Duymamazlıktan gelmeye çalışıyorum.
Ağaçların kelebekleri uğurladığını,
Karıncaların şeker için meftun olduğunu,
Yıldızların her sabah odama dolduğunu,
Baharın çiçeklerini yatağımın altında sakladığımı,
Avuçlarımın içine kazıdığım şiir kokularını,
Anla beni, şiir yazmak istemiyorum.

Bağlansın ellerim klavyenin harflerinde,
Bir şiir kitabı dahi görmek istemiyorum,
Hüzünden bahsetmesin şarkılar,
Türküler dinlemek istemiyorum.
Bir idam sehpasında kaybettim yalnızlığı,
Bir zindan da cürüsün acı kelimeler,
Her gece gardiyanlar dövsün "of"larımı.
"Ah" çeken kelimelerin isyanını duymak istemiyorum.
yağmuru istemiyorum,
yağmur sonrası toprak kokusunu,
gökkuşağını istemiyorum.
Zorlama beni şiir yazmak istemiyorum.

İçimde Semidem için yanan kandiller yakıyor hüznümü
gözyaşlarım kandillerde kuruyor
ağlamak neydi sitem neydi sonbahar neydi bilmiyorum
içimi saran Semidem aşkı,
mutluluk vadilerine götürüyor beni.
Gökkuşağının bittiği yerdeyim.
Ellerimde Semidemin kokusu
Kokluyorum,
İçime çekiyorum,
şiir yazamıyorum,
Şiiri damarlarında yaşıyorum...

Celâlettin YÜNEL
07 HAZİRAN 2015
18.41