Şiirden Ötesi Olmayan Akşam

ŞİİRDEN ÖTESİ OLMAYAN AKŞAM
Sözü bitirdim,
Işığa koşuyorum bundan gayrı
Göz sırrını geçirip bir çemberden
Aşkın hutbesini dolayıp dilime
Makamı yüksek bir minberden
Son kez hıçkırırken feryadımı
Sözü bitirdim senden gayrı.

Çıkar gönlümü ey en güzel cellat,
Hülasalar arasından sehpaya!
Bir kement at gönlümün boynuna!
Hayat koca bir hiç, hicran oluklarında,
Her feryat koca bir ifrat
Ve yığınla ağlayış, parçalanan yoklukta.

Sessiz bir ‘’hu’’ya düş, artık yeter,
Ey şiirden ötesi olmayan akşam!
Bir yaşmak dolamalıyım artık yüzüme,
Kör adımlar yön vermeli ömrüme,
Hizasını kaybetmeli sigam,
Ne keramet ne gaipten bir fer,
Serin bir vecde düş, artık yeter!
İsyana bir kala yenik düşsün bu gam
Açılsa da ölümcül yaralar goncam üstüne
YUSUF GÖKBAKAN