Şiirden Damlalar Şiiri - Yusuf Sarı 2

Gözlerin ki yurttur sana akar mültecilerin,
Yaşama hevesini unuttuk nerde o güzelliklerin?

Sensiz kuşlar unutur uçmayı, güller unutur açmayı,
Başka baharlara erteledik avuçlarından Kevser içmeyi.

Gökkuşağı imrenir kirpiklerine,
Ay tutulur o öte mavera iklimlerine…

Katrelerin alevlenir dolaşır bedenlerde,
Hudutsuz bir heyecanla tomurcuklanırsın güllerde…

Sürgünlüyüz yıllardır utanır, saklarız derdimizi,
Esir etme kapından kovma dergâhından bizi…

Sen şevke gelen ebabillerin kasidesi,
Güle vurgun, bülbüllerin bestesi…

Güneşi kahreden kutup mudur gözlerin,
Mecnun’un namazını kılan mıdır gözlerin?

İster tut elimizden ister gizli yarayla bırak,
Alınlar seninle seccadeden tat alır ancak.

Gölgende kurulur darağaçların,
Dudaklara sürünür son hatıraların…

İster tut elimizden, ister gizli yarayla bırak,
Alınlar seninle seccadeden tat alır ancak.

Gözlerin gül kokan bir mescit,
Gel iki rekât namaz kıl da git…

Şiirlerin her kelimesinde bir ağıt,
Ölen düşlerim için gel de Fatiha dağıt.

Dipnotlar düşüyorum seccademe,
Dualar kanatlandırıyor umutlarımı.

Taşları eritir bu yalnızlık, bu sızı,
Anlat bana, ufuklar neden bana kırmızı?

İki damla yaştır âşığın sermayesi,
Şairin dudağında mısradır şirazesi.

Gözlerin, ruhumda sonsuz ufuklar açar,
Bir bakışın, içimde nice çiçekler açar.

Elbet hüzünler dağılır, bir gün umutlar açar,
Şair, duygulardan buket buket mısralar saçar.

Nehirlerin, kevser aktığı dağlardan gel,
Diyarları, peygamber kokan çağlardan gel.

Mim duraklarında yandı titrek hasretlerimiz,
Ayetlere meftun olan duygularla gel.

Ruhumda, kederle ördüğüm sessizliğin, dağıtıyor gecemi,
Rüyalarıma ten oluyor, ay ışığında yıkanan yüzün…

Ah, şimdi şiirim gerildi çarmıha, yüreğimle,
Artık sensiz hangi masalla avunurum, hangi efsaneye el açarım?

Ne gün akar buzul çağında donan ırmaklar?
Ne gün gelir güneşlerin yetim bıraktığı sevdalar?

Sonsuzluk yurdunun kapısını arala,
Gel, yüreğini aşk ve iman ile mayala...