Şiirdeki Çiçeklerimiz

Kışın beş buçuğuydu saat
Gözlerim televizyona dalmış, uykuya direniyordu
Akşamdan kama haberleri veriyordu kanal
Şili’deki Atacama Çölü’nde çiçekler açmıştı
Beyaz çiçekler çölün ortasında kar yağdırmış gibi duruyordu
Kurduğumuz hayal gerçek olmuştu
Toprağa tohumları biz vermemiştik
Cansularından haberimiz yoktu
Ama bize aitti çiçekler
Ayaküstü ettiğimiz duanın karşılığıydı
Ölene kadar kavga etmeyelim diye de dua etseydik keşke
Her şeye rağmen
Bu çölün tekrardan renklendiğini beraber göreceğiz
Bizimki tam da küslük değildi zaten
Biz istesek de birbirimize küsemeyiz
Sen Çengelköy’deki Çınarlı Camii Sokağı’na gidiyorsan hâlâ
Bizim arkadaşlığımız da hiç bitmeyecek demektir
Sadece kırgınızdır birbirimize
Bugün güneş batmadan barışırız
Hatırı kalmaz geçen günlerin