ŞiirdeBirMasaldır: Çalıp Çalıp Zamanı

“Bir varmış”
Bir masalistan da,
“”Bir yokmuş” ise
Ta Hindistan’da…
Evvel evvel iken daha önce olmadan,
Zaman içine altmışar yıllık hayatlar
Daha dolmadan.
Bir kalbur yuvarlanmış
Tıpkı teker biçiminde,
Devler,
Debe debe debelenirken sarı saman içinde.
Cinler ise bin bir cinlik peşinde,
İnsanların her biri kendi işinde…
Periler de top oynarlarmış
Çalıp çalıp zamanı,
Eski hamam içindeymiş çiftçilerin harmanı.
Beni arar sorarsanız
Karşıdaki damdayım,
Şu anda tam kırk adımlık
Karanlık bir zindandayım.
Sormayın
Ne işledim de düştüm buraya,
Bir at çalmak için girmiş idim haraya.
Hamama giren terler tabikine,
Masalda hırsızların
Kibrit suyu döküle dip köküne.
Benim de köküme döküldü kibrit suyu,
Koca bir bardak,
Zindandan tüyüverdim o anda,
Zamanı koluma dolayarak
At pazarına vardım gözlük taktım,
Hele bir bakayım diye,
Uzunca bir boncuk aldım
Atıma takayım diye.
Takındığım at gözlüğü ile bir saraya bakarken,
Görevliler dediler:
“Daha erken.”
Kanımca vakti idi prensin kalkmasının,
Düğününe katılması gerekti ablasının.
Bir yıl geçti aradan ağabeyi atlandı,
Süvariler at sürdü şimşekten kanatlandı.
Beni gördü,
Üzerime atladı bir saldırma,
Dedim kendi kendime;
“Keloğlanım aldırma.”
Hemen bindim
Bir gergef iğnesinin sırtına,
İğne iğne değil mübarek
Sayın ki bir fırtına.
Sanki kanatlandı
Fırladı dikişinden,
Tosladı bir direğe.
Kaf dağına kadar gitti bir diken getirmeğe.
“Oraların dikeni yumuşak olur.” diye duymamıştım,
Söylemek için daha bir masal uydurmamıştım.
Onda yoksa bir masalcık,
Ahacık da biz de var,
Anlatayım mı sizlere?
Tümü yalan bir martaval…
Masaldır bunun adı ağalar,
Dinlemekle çıkar tadı ağalar...
***