ŞİİR YÜREĞİM
Kimisi kendini susturarak gömer içine,
Bir hücre olur ruhunda;
Ne gardiyan gelir,
Ne umut bırakır ardında...
Kimi "hasta" sanılır,
Oysa sadece sevmiştir fazlasıyla…
Siz şiiri ellerimle yazıyorum sanıyorsunuz
Ben şiiri yüreğimle yazıyorum
Ben Anadolu Kadınıyım
Ellerim nasırlı
Eteklerim Çamurlu
Bazen annesini özleyen çocuğum
Anladim “
Kimseyi sevmeyecek
kadar yaralısın sanmıştım yanılmışım.
Sen sadece beni sevememişsin”
Merak ediyorum da,
acaba hiç aklına geliyor muyum?
Ne ben anlatabildim sana beni
Ne sen anladin sende kalmış beni
Yüreğimin her bir parçası
Bir papatyanın yaprakları gibi koparilsada
Ben seni seviyor sevmiyorlara inat
Hep seviyorda durdum
Ben artık eski ben değilim
Eskiden gözlerimin ici gülerdi
Bir başka bakardım
Şimdi gökyüzü karanlık
Bulutlar simsiyah
Güneşi özledim ısıtmıyor beni
Biraz Sen
Bu gece biraz sen biraz ben
Ortaya karışık bir hüzün var
Galiba ben seni özledim
Ne sesin ne nefesin
Sadece baktığım bir resmin var
BİTMİŞ BİR HİKAYENİN
BİTMİŞ BİR OYUNCUSUM BEN
YOK ARTIK YAŞAMA NEDENİM
SADECE YANLIZLIĞI OYNAYABİLİYOR BEDENİM
YANLIZLIĞA MAHKUM ISSIZ YÜREĞİM
ELLERİMDE İSE KANLI GÜLLERİN
Min birayatekir yâre tu nizani
Herdem tu dilimindayi
Ser zimanemin straneki
Navete xeyalamin
Ruyete jiyanamin
Yârê min birayatekir ye tu nizani
DEĞERMİYDİN
Sevgi fedakarliksa eğer
Ben senin için savaş verdim
Sen cepheye bile çıkmadın
Şimdi dönüp keşke desen ne fayda
Ben seni yüreğimin duvarlarına yazdım
Ben eski kafaliyim bilmiyorum
Nasıl hoşçakal diyip gidiliyor..?
Hiçbir şey olmamış gibi nasıl yeniden başlanıyor..?
Bir kalbe kaç Aşk sığıyor ki
Biri bitmeden biri başlıyor..?
Her gelene nasıl aşk deniliyor..?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!