Şiir Yazan Kadınlar Şiiri - Ayşe Mızrak

Şiir yazan kadınlar deli olur biraz,
Şiir yazan adamlar çapkın…
Çetrefilli zamanlar yaşıyorum yine
Uymuyor anım anıma.
Sabah iş var,
Saat ikiye geliyor, uyumalıyım.
Uyumalı ve uyuşmalıyım.
Geç kalan zamanların kadınıyım ben.
İşe de hep geç kalırım.
Bugün çok güldüm,
İçten kahkahalarla şenlendirdim herkesi.
Şuh muydu bilmem ama şah kahkahalardı.
Yaş geldi gözlerimden, sığmadı gırtlağıma.
Ah deli miyim ben?
Gözlerim doldu yine, ağız dolusu ağlamak istedim.
Ağlamadım ama gözlerim doldu,
Nedenini bilmeden oluyor böyle bazen.
Bezen çok sık…
Çetrefilli zamanlar yaşıyorum yine,
Bol gülüyor, bol doluyorum.
Kararsızlığı sevmem ben,
Şiir yazan kadınlar kararsızlığı sevmez.
Çok sever şiir yazan kadınlar ama ona söylemez,
Yazar, yazdığını ona okumaz.
Vardır belki yazdığını adamına okuyan kadınlar;
Bazıları da benim gibi mağrurlar,
Mağrurlar çünkü mağdurlar belki.
Ağız dolusu haykırmak isterdim oysa sevdiğimi.
Çetrefilli zamanlar yaşıyorum yine:
Çok seviyorum, çok nefret ediyorum.
Bayılıyorum gülüşüne onun
Ama bazen de tiksiniyorum.
Deli olur şiir yazan kadınlar,
Çapkın olur şiir yazan adamlar.
Çok tevekkül içindeyim şu sıralar,
Çok isyankâr…
Deli miyim ben yani?
Durmadan kendimle konuşuyorum:
Ah insanlar, çok namussuz oldular!
Ağız dolusu küfrediyorum şu sıralar
Utanmıyorum…
Niye utanayım ki hem namussuzlar utansın
Ve şereften yoksunlar…
Aman küfür de etmesek
Nasıl boşalır bu kahırlı vakitler?
Et kız, et de içinden…
Şşştt çok ayıp!
Hanım hanımcık kadınlar içinden küfreder.
Şiir yazan kadınlar deli olur biraz,
Şiir yazan adamlar çapkın…
Çetrefilli zamanlar yaşıyorum yine:
Serbest nazımlı şiirlerde serbestçe deli oluyorum.
Dünyanın en akıllı kadını benim,
En deli kadını da…
Birikti yaşam göz pınarlarımda,
Ağlayamadım doya doya.
Birikti avurtlarımda kahkahalar,
Püskürttüm onları hunharca.
El içinde değil, çok ayıp!
Dost içinde,
Erkekler yokken yani…
Erkekler yanında öyle gülünmez, ayıp.
Zaten çok şaşırırlar:
Bu akıllı uslu, kocaman kadın mı?
Yok, daha neler?
Sabah iş var uyumalıyım,
Uyumalı ve uyuşmalıyım.
Zaten hep geç kalırım işe,
Kendime hele…
Yetişecek miyim birgün ruhuma taa ruhuma…
Rujlar sürer şiir yazan kadınlar, süslenmeyi sever,
Sigara izmaritlerinde ruj lekeleri bırakırlar.
Her kadın sever de
Deliler, uykusuz
Gecelerin mor halkalarını makyajla gizler.
Dünyanın en akıllı kadını benim:
Aklımla davranır, duygularımla yaşarım.
Herkese kör lamba
Herkesleşmeyene floresanım.
Ah, çetrefilli zamanlar yaşıyorum yine,
Çapkın olur şiir yazan adamlar.
Deli olur şiir yazan kadınlar.