Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Tütün
Parça kopmaz bütünden,
Ben ayrıldım tütünden.
Toy, vazgeçmez sütünden,
Ben ayrıldım tütünden.
Çok eskiden tanırdım,
İlaç diye alırdım,
Ayrılamam sanırdım,
Ben ayrıldım tütünden.
Dost görünüp, horladı,
Beni fazla zorladı,
Sıkışınca hırladı,
Ben ayrıldım tütünden.
Gece gündüz kemirdi,
Gün geçtikçe semirdi,
Doktorumdan emirdi,
Ben ayrıldım tütünden.
Tat gelsin aşınıza,
Yaş katın yaşınıza,
Darısı başınıza,
Ben ayrıldım tütünden.
Bekir Uz
Umarım beğenirsiniz!...Saygılar...
Çağın vebası haline gelen sigaraya bağlı hastalıklar gün geçtikçe aileleri söndürmeye devam etmektedir. Bu konuya dikkat çekmek gayesiyle tertiplemiş olduğunuz yarışmadan dolayı sizi kutluyor, canı gönülden destekliyorum.
Muhterem beyefendi size yanıt vermekte geciktiğim için mazur görün lütfen .Ayrıca herkesin davası olması lazım gelen bir konudaki yaklaşımınıza, emeklerinize,kişiliğime verdiğiniz değeri anlatan zarif ifadenize teşekkür ediyorum .Yarışmaya katılmak isterdim ama mazaretlerim var .Sigara yirmi yılı aşkın bir süreden sonra bırakmakta geciktiğim ve bu yüzden sağlığımı kaybettiğim bir illettir ve içenler yani bizler bırakmış olsak dahi aptalca bir inatla sağlığmızı tehlikeye attığımız çağımızın en affedilmez belasıdır. Teşekkür ediyorum hem sigara imal edilip hemde içmeyin denilmesi anlayamadığım bir çelişkidir, bu tür kötü alışkanlıklar ancak maneviyata dönerek ve yapacağımız hayırlı uğraşlarla, sanata da gereken değeri vererek aşılabilir sizin yaptığınız çabalarda elbette takdire şayandır kutluyorum selamlar
BÖYLE BİR ,TOPLUM YARARINA SİGARANIN
NE KADARDA KÜÇÜMSENMEYECEK BİR ZARARLI MADDE OLDUĞUNU VURGULAMAK
ADINA ŞİİR YARIŞMASI DÜZENLEDİĞİNİZ İÇİN KENDİ ADIMA TEŞEKKÜR EDERİM.
SİZE BAŞARILAR DİLİYORUM
DESTEĞİMİZLE YANINIZDA OLDUĞUMUZU
BİLMENİZİ İSTERİM. SELAMLARIMLA
Bu güzel düşüncelerinizden ötürü sizi kutlar, başarılar dilerim.
Selamlar
selamlar bizden.
cihat ustam yeni farkına vardım,
güzel düşünceni kutlarım.
kadir kaya
Toplum sağlığına göştermiş oldugunuz hassasiyete teşekkür ediyorum efendim..
Katkımız olursa ne mutlu
Sıgara...
Yine yok yıldızlar gökyüzü kara
Düştüm sanma sensiz bu gece dara
Seninle çıkamam dağ başlarına
Olmaz derde derman olmaz sigara
Şakağımda elim düşündüm seni
Rabbim görüyor bu benim halimi
Tövbe edeceğim bozma tövbemi
Olmaz derde derman olmaz sigara
Gözlerim dalıyor saat kaç şimdi
Uykularım kaçtı uykum bölündü
Bak herkes uyuyor ışıklar söndü
Olmaz derde derman olmaz sigara
Güzel hayatları harap edersin
İçki ve sigara üretilmesin
Meret insanlara sevdirilmesin
Olmaz derde derman olmaz sigara...
Hürmet ve Muhabbetlerimle Efendim
Sayın Adleyba,
Bir hekim olarak insan ve toplum sağlığı için gösterdiğiniz örnek davranış ve duyarlılığınız için tebrik ve teşekkürlerimi sunuyorum.
Sevgi ve saygılarımla.
Dr. İrfan Yılmaz. TEKİRDAĞ.
Bu şiir ile ilgili 8 tane yorum bulunmakta