Şiir ve Para Şiiri - Mahmut Yumuşak

Oturmuş şair bahçede bir güllere bakar bir ağaçlara
Alır kağıdı kalemi, yazar diline geleni
Hanım gelir karşısına
Bir şaire bakar, birde mutfağa
Masa üstündeki bomboş tabağa
Verir veriştirir, yüzün buruşturur
Bize şiir değil, para lazım der
Şairin titrer elleri, bir anda kanar yüreği
Söyler diline geleni, hanımını incitmeden.

Yanında oluşum yetmez mi sana
Küçücük mutluluk revamı bana
Allah’ım al benden ver dedi ona
Para para diyen saadet bulurmu.

Oy sevdiceğim oy mahmur gözlüm
Para nedir gülüm elinin kiri
Ne var ki vereyim sevgiden başka
Ben veremem sana aşkımdan başka.

Paranın açtığı kapı pek çoktur
Kıymet bilmeyene faydası yoktur
İnsanoğlu bir gün elbet ölecek
Önemli olan şey kul hakkı yoktur.

Sağlık yoksa eğer para bir hiçtir
Helalden kazanmak en karlı iştir
Yarabbim yolundan ayırma bizi
Cennet’ül kübra’ya bizi eriştir.

Güllerin kokusu sarar dört yanı
Ağaçlar alkışlar bu mutlu anı
Bölüştü ikisi ekmek, soğanı
Yarabbim şükürler olsun diyerek.