Şiir ve Kadın Şiiri - Hakkı Bolat

Kadın;
Son bir fotoğraf bırakırken sonbahara
Bir akşamüstü, kimselere görünmeden
Tut ellerimden sevdiğim bir dere kenarında.
Aman! Kimseler görmesin bizi canevim
Söküp alırlar yoksa seni benden.

Bütün korkularımı sarıp ipekten bir mendile
Herkes uyurken sevmeliyim yüzünü.
(Yüzün, yüzüme ne kadar güzel...)
Yüzün, yüzümü bir sabah yaktığında
Bu şehrin ışıklarını kestiler
Kör olan gözlerim kanadı durdu.
Karanlıktan kaçıp sana gelen yüreğim,
Parkta çoktan unutmuştu çocukluğunu.

Şimdilerde şeker kaşığı kadar kırılganım
Bir bardak çay yetiyor kırılmama.
Ve bir şeker kaşığına
Sarılıp dökülen şekerleri,
Yine bir ıslak bardakla topluyorum.

Sevdiğim, çocukluğum, otuz yaşım
Gittiğinden beridir kar yağıyor,
Bu şehrin sokaklarına.