Şiir Tuzu Şiiri - Özlem Çay

gecenin,
zihnime demir attığı sahillerden
deniz kabuklarına seslenen,
şiir tuzları biriktiriyor
ellerim.
yanağımda
sırtımı yasladığım dağın
altını oymaya çalışan
binlerce karıncanın
gayretkâr teri..
damla olup düşüyor el birliği ile,
ayrılıyor
kimyasına ters tuz,
dünü yakmak için günden.
ters bir doğum sancısı
boğum boğum boğularak sızıyor,
yakıyor.
tuz yakardı sahi değil mi?
yaraya basar gibi...
yeryüzünün, karşıt tebaalarını
ters tabutlara yerleştirip
dikine tuza yatıran gözlerim,
bozulmasını seyrediyor sakince.
kurduğum yerde alt üst edilecek besbelli..
geceye;
soruların, sorun kanallarından sızan
ah'lı vahim kırıklar damlıyor.
keşkelerin olasılıklara açtığı meydan savaşı
harlı can yaşı yağmurlarını taşıyor.
aralarında masum bir çocuğu tutup
sığ kuyuların derinlerine bırakıyorum..
saf bir kaç anı hatrındadır, güvenlidir.
gömülsün diplere,
çatlaklarına fay hatlarının..
ki,
zamansız bir yıkım günü kurulacak,
o gorkemli mahşerde
milyon asırlık
şiir tuzları keşfedilsin....öz/__