Şiir Tablom Şiiri - Nazif Ünsal

Yıllar geçti üzerinden ilk bakışın da
Unutulmaz bil zamanın anaforunda
Eğemenliğine alan o kara sevda
Unutulma ummanına demir atsa da

Su'samadım neden ateş içindeki ben
Karardı artık gül elbiseli akşamlar
Sarmış beni kurşun grisi özünde sen
Evrildi şiire ateş, ben, sen ve yıllar

Kanat açar akşamlara serçe kalbimden
Döner sensizlik ağıtı söyler seherden
Evren mateme bürünür ne varsa ağlar
Sokaklar her sabah bana sensizlik sunar

Şiir teama'sına albenili imgeydi
Yürürken ıhlamurlar çiçek açardı
O gün ayrılıklara acı bir semboldün
Şimdi anlayabildiğim soyut tablomsun

Yazdırdıkları