Bir balık çıksa denizden, ölür aniden.
Ben ki çıktım kalbinden,
Dışımdan sağlam gözükürüm.
Sen bilirsin beni, acım gülümsememden büyüktür.
Bugünlerde çok uzağım sana.
Yanı başımdasın ama, bir duvar ördün aramıza.
İstesem de gelemem artık yanına.
Şu an değilse bile, bir gün karışacağım sana.
Ya buhar olup, ölür ölmez…
Ya da “tarih” olarak, zamanla.
Kalabalığın içindeki sessizlikten bıktım,
Baktığım her yerde seni görmekten.
Adını duyduğum her an içim titriyor,
Bir hayalin peşinden sürüklenmekten.
Kalabalıklar arasında kaybolan ben,
Geceleri uyumak alışkanlıktır insanoğluna.
Saat nedir bilmesek uyur muyduk geceleri?
Bir deney başlattım kendimce,
Uyumadım üç gün, üç gece.
Adın üç hece.
Uyumamamı sağlayan, aklımın derinliklerindeki şey deney değildi.
Sen benim güneşimdin.
Bir güneş kadar parlaktı gülüşün.
Bir güneş kadar, sıcaktı için.
Bir güneş kadar uzaktan bana.
Kalbimde bir yara var, güneş kadar.
Senin şeklindir o, sen açmıştın o yarayı bana.
Bir şeylerden kaçar gibiyim, soluk soluğayım. Koşuyorum sonsuza kadar, senin sonsuzluğuna. Bir dipsiz kuyuya geldim, atladım kuyuya.
Düşerim en diplere, senin diplerine, derinlerine.
Bir rüzgar eser yüzüme, savurur saçlarımı.
Alır gönlümü, getirir bir boşluğu.
Boşluğun içinde özlem.
Getirir ki lanet olsun sensizliğime.
Fark ettim de, seninleyken hep gülüyorum.
Küçük çocuklar gibi…
Aptallar gibi…
Ya da kahrından iki bira içmiş biri gibi.
Ama değil — çocukların masumiyetinden değil,
Aptalların umursamazlığından da.
Bir arkadaş, bir gülüş, bir anı,
Gittiğin yerden dönmüyorsun.
Gülüşlerin, kalbimde ömürlük iz bırakır.
Gözyaşları, senin boşluğunu anlatır.
Geceleri uyumak alışkanlıktır insanoğluna. Saat nedir bilmesek uyur muyduk geceleri? Bir deney başlattım kendimce,
Uyumadım üç gün, üç gece.
Adın üç hece.
Uyumamamı sağlayan, aklımın derinliklerindeki şey deney değildi.
Kalbimi deşen adındı, üç hecelik, umut dolu adın.
İki yıl geçti, karanlıkta kaldım,
Her gün bir adım daha derinleşti.
Gecelerim uykusuz, rüyalarım sessiz. Karanlık düşünceler ışığı sildi,
Bir hayal, bir gencin hayalleri, yavaşça soldum.
İki yılın yükü, ağır ve sessiz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!