Yalnızlığın Heykeli Şiiri - Önder Karaçay

Deniz dinlendiği zamanlarda sahildeki kayalıklar nefes alır.
Yalnızlık büyük bir kalabalığın hazırlığıdır.

Satırların arasında hep tedirginlik dolaştırır her koşuk
Çünkü kaygıdır yır
Okur olmak meraklı ve haz dolu bir bekleyişi tercih etmektir.

Uyarır; düşmeyin, kanmayın, sömürülmeyin
Okur hep bir sonraki satırın heyecanı ve merakı içindedir.

Bir sonraki sahne kurgusuz kalırsa koşuk o satırda bitebilir.

Yır sürükleyici olmalı ki haz dolu bir duygular taşıyabilsin
Yerine göre aşktır hepimizi içine alan, kimi zaman çıkışı daraltan, kimi zaman girişi genişleten,
Duygu ve düşüncelerin birbirine dolaşmış olduğu bir yumaktır.

Ozanların derdi; insanın insana, insanın doğaya ettiklerinden dolayı yalnız kalışlarının yankısıdır.

Bu duygular belki de yalnız yalnızlığın işidir,
Ozanlar yalnızlık adına dikilmiş heykellerdir.

Ozanlar, son bulmaz olasılıkların karşısında tüm dayatmalara karşıdır.

Yaşama şimdiye kadar bakılmamış pencereden bakışları ile okurlarını da o pencereye davet etmeleri ozanların en zor işidir.