Şiir nimettir Şiiri - Nimet Öner

Şiir Nimettir

Siz tanımazsınız ama bilenler bilir beni
Herkesin ayrı ayrı anlam kattığı Havva değilim
Kimsenin anlamadığı Meryem'im ben
İsa’yı büyütürüm bağrımda
Bir İsa çarmıha gerilmeden
Binlerce Yahuda can çeker mısralarımda
Tutulan bir dilek sonrası sönüp bir çöplüğe düşen yıldızlardan değil
Asırlardır aynı mekânda gökyüzünü kucaklayan kutup yıldızıyım
Ay dolanır etrafımda
Yıldızlar şarkı söyler nihavent makamında
Kalem satan kör bir satıcı değilim
Binlerce kalem çıkar kök ağacımda
Siz bilmezsiniz aklınız ermez
Sayısız ilham perisi eşlik eder bana mavi kuyuda
Her biri el almış su içmiş Yunus’un dergahında
Nemrut ne kadar kurnaz olsa da
İşbirlikçileri üç harfli, dört harfli, beş harfli sürüngenlerle
Devasa bir ateş yaksalar da meydanda
Hangi mancınığın haddine beni savurmak alevlerin ortasına
Görmüyor musunuz?!
İbrahim'in eli var omuzlarımda
Güç birliği yapıp yıkmak, bitirmek isteyen gafiller bilemediniz değil mi Allah'ın aslanı Hamza’nın kanı dolaşır damarlarımda
Biriniz Melek kılığında dolandı fitne taşıdı takma kanatlarında
Er ne demek anlamını dâhi bilmeyen bir zat ay olduğunu iddia etti fütursuzca
Biri ona hatırlatsın
Fikirsiz zikir olmaz
Destur almadan anmasın ismimi bir daha
Kirletemez ama mundar eder kendisini bir kedi lisanında.
Hakan Hakk’tan gelendir
Hakkı hukuku bilendir, hükümdardır, sultandır
Bu seçkin isim,
Ne zamandan layık görülmüş soytarılığa.
Ay gibi gelinler vardı eskiden
Teliyle duvağıyla her biri saflığı, iffeti, zarafeti taşırlardı bedenlerinde, ruhlarında
Şimdi ellerinde taşlar gezdirip Çamur taşıyorlar iç ceplerinde
Bir baktım maymunlar basmış
Nur Dağı’nı
Şikayet ettim Pir’e
Bırak dedi, dolansınlar dağın eteklerinde
Onlar da yaradanın yarattığı, kıçları açık olsa da
Merak etme ulaşamazlar Hira’ya
Orası tek kişilik
Maymunlar pijamalı pijamasız, kafile kafile
Hem abdest almadılar merhamet çeşmesinden
Ancak bağırıp dururlar muhabbet dergahında
Bırak dedi Pir ,eşlik etsinler münzevi yılanlara
Sonra baktım bir tabak bal koymuşlar masaya
Kimine zehir kimine panzehir olduğunu bilmeden, gelen parmaklar giden parmaklar
Bal biter, tabak derin bir oh çeker sonunda
Reyhan olup yeşermiş biri bir kayanın dibinde
Susuzluktan kurumuş, bakamadan güneşin gözlerine
Şimdi öfke dolu, saldırır sağa sola
El Eminler vardı, adam sandım uzaktan bakınca
İhanet ettiler kadim isimlerine en sonunda
Tam pes edecektim
“ İnne meâl usri yusra” (İnşirah 5/6) 𝔼𝕝𝕓𝕖𝕥𝕥𝕖 𝕫𝕠𝕣𝕝𝕦ğ𝕦𝕟 𝕪𝕒𝕟ı𝕟𝕕𝕒 𝕓𝕚𝕣 𝕜𝕠𝕝𝕒𝕪𝕝ı𝕜 𝕧𝕒𝕣𝕕ır" diye bir ses çınladı kulaklarımda
Sonra kadim dostlar yeşerdi yüreğimde
Size öğretmediler mi?
Şiir nimettir
Şiir bahardır, papatyalar açar gerdanında
Şiir nidadır bir derviş selamında
Ulvi bir ses yükselir her tınısında
Şiir azizdir, adalet diye haykırır namertlerin otağında
Şiir seçil/mişlerin işidir
Şiir rahmettir, akın akındır bir dostun kelamında
Şiir izzettir, izzetli şerefli adamların dilinde
Şiir kaşıkçı elmasıdır, değersiz taşlar gibi serpilmez ortalığa
Bir uçurumdan düşse bile yitirmez değerini merak etme
Şiir aydınlığı bağrında büyüten karadır
Zillerle salınan yosma değil
Şiir hanımdır, hatundur, şuledir aynı zamanda
Şiir Yavuz Sultan Selim Han’dır
Sina Çölü’nde secde eder her kum tanesi on üçüncü gününde
Şiir Fatih Sultan Mehmet’tir
Fetheder İstanbul'a benzeyen yürekleri en deli çağında
Şiir pınar dır bazen usul usul akar bazen asice
Şiir ateş değil sebattır, sabahın güzelliğini parlaklığını taşır güne
Şiir yağmurdur, büyütür çiğdemleri toprağın yüreğinde
Şiir murattır, sedattır, serhattır
Namı kalemdir
Şiir yaratandan emanettir
Şiir gazeldir, beyittir, kasidedir
Sarrafına denk gelmediği zaman, ziyandır, külfettir, ihanettir.

Azra Nimet öner

02 /03 /2025
07 /30
Osmaniye